Demissionair staatssecretaris Thierry Aartsen liet zich onlangs teleurgesteld uit over het mislukken van een akkoord op de VN-top over plasticgebruik. Nederland wil samen met andere landen een ambitieus wereldwijd verdrag om plasticvervuiling aan te pakken. Maar consensus ontbreekt: sommige landen focussen liever op afvalbeheer, terwijl anderen de productie van nieuw plastic willen beperken.
Voor ondernemers in de frituur- en fastservicebranche klinkt dit allemaal ver weg, maar de gevolgen zijn dichtbij. Denk maar aan de veelbesproken SUP-regeling (Single Use Plastics), die inmiddels een grote warboel is geworden. De wirwar aan regels maakt het voor bedrijven niet alleen lastig, maar ook oneerlijk: duurzame keuzes kosten meer, terwijl goedkope plastics van buiten Europa gewoon de markt blijven overspoelen.
Europa staat zichzelf in de weg
Een recent pleidooi van een internationaal consortium van recyclers, verwerkers, merkeigenaren en kennisinstellingen onderstreept de impasse. Zij ontwikkelden technologieën om hoogwaardige recycling van de meest gebruikte kunststoffen (PE, PP en PET) mogelijk te maken. Maar de politiek loopt achter: beleid en regels schieten tekort en blokkeren juist de doorbraak naar écht circulaire kunststoffen.
Het consortium roept beleidsmakers op om eindelijk knopen door te hakken. Drie punten zijn cruciaal:
- Een integrale visie en samenhangend beleid dat innovatie stimuleert;
- Verplichte standaardisatie van verpakkingen, zodat recyclebaarheid en kwaliteit toenemen;
- Een helder beleidskader voor stapsgewijze recycling, waarmee kunststofstromen zo slim mogelijk worden hergebruikt.
Gelijk speelveld nodig
Voor ondernemers in onze branche is het simpel: er moet een gelijk speelveld komen. Aartsen benadrukte al dat Europese bedrijven nu concurreren met goedkope, nieuwe plasticproductie uit landen als China. Zonder internationale afspraken en zonder duidelijke Europese koers blijven bedrijven die wél inzetten op circulair ondernemen met de lasten zitten.
Tijd voor actie
Kunststoffen hebben nuttige eigenschappen – licht, sterk, goedkoop en beschermend – maar de nadelen zijn duidelijk. Alleen met een internationaal afgestemd beleid, slimme technologie en duidelijke regels kan de stap naar circulaire kunststoffen echt gemaakt worden.
Zolang beleidsmakers blijven dralen, staan ondernemers in de dagelijkse praktijk in de kou. Of, zoals we in onze sector zeggen: Europa bakt er voorlopig nog weinig van.
