Snackbar en catering De Toren in Castricum draait al een aantal decennia mee in de frituursector. Het bedrijf van Ronald Meijer en Arjan de Winter groeit uit zijn jasje. Met dank aan de toenemende bekendheid als ambachtelijke snackmaker èn de toename van de cateringactiviteiten. Over hoe het nu verder moet, breken beide ondernemers zich dagelijks het hoofd.
door Bianca Roemaat / foto Frituurwereld
Maken jullie de kroketten zelf? Dat heb ik nooit geweten! Die reactie van een klant die nota bene een paar panden verderop woont, had Ronald Meijer niet zien aankomen. Sinds hij in 1983 snackbar De Toren in Castricum overnam, is het bereiden van kroketten, ijs en andere gepaneerde snacks, dagelijkse kost. “Ik heb er nooit bij stil gestaan dat mensen dat niet wisten. Ik dacht: ze zien wel dat ik er in de keuken mee bezig ben.”
Donderdag, Krokettendag
Van Reclamebureau “Reclame aan de kust” in Castricum kregen Ronald en zijn compagnon Arjan het advies om meer naar buiten te treden met hun ambachtelijk bereide producten. “Zo kun je je onderscheiden, merkkroketten kun je overal wel kopen.” Er kwamen icoontjes met een koksmuts op de menudisplays en -kaarten om aan te geven dat het om snacks van eigen receptuur gaat. Verder bedacht het reclamebureau in 2015 de actie “Donderdag. Krokettendag”. Elke kroket kost op deze dag één euro. Tot verrassing van de ondernemers werd het een succes. Arjan vertelt: “We verkopen gemiddeld 750 kroketten op een dag. Onze Krokettendag is nu een begrip. Vanaf half elf ’s ochtend komen bijvoorbeeld teams van de groenvoorziening of gepensioneerden uit de regio hier om kroketjes te halen.” Door advertenties in media en reclame op de bestelbus van De Toren, kent iedereen de krokettendag. Het hele (huisgemaakte) krokettenassortiment is onderdeel van de actie. De range bestaat uit kroketten met rundvlees, goulash, groente, kalfsvlees, champignon en garnalen. “We houden een buffer aan van gemiddeld 300 per soort en de rest verkopen we wel in het weekend. We maken de kroketten altijd vers. Ze zijn vijf dagen houdbaar en hebben een hoge omloopsnelheid.”
Zeven dagen open
Om optimaal te profiteren van de doorlooptijd van de huisgemaakte producten, is De Toren sinds 1990 zeven dagen per week open, van tien uur ’s ochtends tot tien uur ’s avonds. Naast 14 parttimers werken er 4 fulltimers.
Sinds 2000 is Arjan mede-eigenaar. “Samen is de zaak beter te dragen. Ik ben hier ooit als weekendhulp begonnen toen ik nog scholier was.” Inmiddels zijn twee zonen van Ronald werkzaam in het bedrijf, waar 90 procent van de klanten komt afhalen. De cateringactiviteiten die Ronald en Arjan ooit als een nevenactiviteit in de loze uurtjes begon, hebben voor een enorme groeispurt gezorgd. Ronald: “Maar de snackbar blijft de basis. Dat is de eerste kennismaking van klanten met ons.” Het verzorgingsgebied van De Toren bestaat uit Castricum en de omliggende dorpen. Totaal zo’n 34.000 inwoners. Waren er in de jaren 1980 nog zeven snackbars, nu zijn er nog maar drie in het Noord-Hollandse dorp. De beide eigenaren van De Toren zien mogelijkheden tot omzetgroei door bijvoorbeeld te gaan bezorgen. “We hebben op deze locatie geen plaats voor het stallen van elektrische fietsen, de (bak)capaciteit voor het maken en uitleveren van de bestellingen is onvoldoende.”
Propvol in de spits
De Toren heeft last van groeistuipen. Het bedrijf loopt op verschillende fronten tegen haar grenzen aan. ’s Avonds en ’s middags in de spits staat de kleine zaak propvol klanten. Met zeven personeelsleden achter de counter is het passen en meten geblazen. “We zitten elkaar wel eens in de weg dus we moeten ‘gestructureerd’ lopen.” Ook de bakcapaciteit van zeven mandjes is onvoldoende. Het zouden er negen moeten zijn. Een grotere bakplaat en een grotere bakwand zijn wenselijk, net als een extra kassa. Het huidige pand heeft slechts 21 zitplaatsen en een klein terras voor de deur. “Onze wens is een cafetaria van 350 vierkante meter waarin een derde verkoopoppervlak is met zo’n 20 tafels. We willen ons meer richten op jonge gezinnen met kinderen die voor 30 euro een hapje komen eten.”
Al maandenlang hebben de ondernemers een pand op het oog, dat verderop in de straat ligt. Gebakkelei over de vergunningen met de gemeente zorgt voor stagnatie van de verhuisplannen. Een andere optie is het openen van een dependance. “We zijn er elke dag mee bezig.”
Onpraktische routing
Naast de krappe verkoop- en werkruimte achter de counter, is de routing eveneens onpraktisch. “Om de producten voor de catering in te laden, moet ik dwars door de keuken heen. En er is geen ruimte om de bus te parkeren bij de zaak. Een aparte ingang is wenselijk.” Tel hierbij nog op: het gebrek aan koel-, vries- en opslagruimte. Ronald: “We hebben nu vier vriezers, maar we worden er soms letterlijk stapelgek van. Een extra koel- en vriescombinatie is welkom maar er is geen plek.” Er is al een opslagruimte van 140 vierkante meter op een paar autominuten rijden, maar dat blijkt niet ideaal. “Je raakt het overzicht op de voorraad kwijt.” Groei is bovendien noodzakelijk met het oog op de toekomst. “Over vijf jaar als ik 65 ben, wil ik stoppen. Mijn twee zoons hebben interesse om mede-eigenaar te worden maar dan moeten we wel met drie gezinnen kunnen leven van dit bedrijf.”
Drie bekroonde specialiteiten
De rundvleeskroket, bamibal en nasibal van snackbar De Toren zijn onlangs Met Goud Bekroond door het Nederlands Frituurcentrum. De keurmeesters waren vol lof over de ambachtelijke kwaliteit van de bekroonde snacks. “Gemaakt met schenkelvlees van koeien van een lokale boer. Je proeft aan de rundvleeskroket het ambacht en de liefde voor het vak.” Over de bamibal: “Niet voor niets rijden mensen om voor deze gefrituurde lekkernij.” En over de nasibal: “Goed op smaak gebracht met een gebalanceerd kruidenpakket. Alle smaakpapillen worden hierdoor geraakt.”
Dit artikel is eerder gepubliceerd in het magazine Frituurwereld nummer 8 –Zomer 2018
